بچه ها دوست دارند چیزهای خود را نگه دارند. و این موارد شامل ، اما حتی از راه دور محدود نمی شود: توپ های پرشی ، قلعه های مقوایی و تکه های خانه برای کوله پشتی. ساده واقعی از دکتر جولی پایک ، روانشناس مجاز و متخصص در زمینه درمان اختلالات اضطرابی (او در سه فصل TLC بود) احتکار: زنده دفن شده است !) برای توضیح اینکه چرا برای یک بچه خیلی سخت است که از یک کارت آموزشی بی نتیجه Pokemon جدا شود ، که سه ماه در زیر تخت او بوده و هنوز نمی تواند پرتاب شود! و برای کمک به والدین به بچه ها یاد می دهند چگونه رها کنند ، بنابراین مجبور نیستیم که این کار را برای آنها انجام دهیم (تندخویی).

RS: ما در اینجا واژه hoarder را به راحتی استفاده می کنیم. تعریف بالینی احتکار کننده چیست؟
JP: تعریف تشخیصی احتکار هنگامی است که افراد آنچنان وسایل را جمع می کنند که نمی توانند از یکی از فضاهای خود برای اهداف مورد نظر استفاده کنند و این باعث اختلال در زندگی آنها می شود. به این معنی که آنها را دچار پریشانی بالینی می کند ، یا یک خطر ایمنی است.

RS: چرا اکثر کودکان استاد انباشت هستند؟
JP: این ترکیبی از طبیعت و پرورش است. از نظر زیست شناختی ، منطقی است که هر انسانی بخواهد منابعی را که ضروری می داند یا مفید باشد ، نگه دارد. ما ماهیت خود محافظ داریم. وقتی به شی in مورد نظر نگاه می کنید ، به آن فکر کنید. آیا این چیزی است که کودک با آن ارتباط احساسی دارد؟ تدی یا پتو آنها؟ این معمولاً به عنوان پیوند سالم محسوب می شود. یا فقط چیزهایی است که استفاده نمی شود؟

در مورد پرورش ، من همیشه به والدین می گویم: بچه ها به آنچه شما می گویید گوش نمی دهند ، آنها کارهای شما را تماشا می کنند. باید رفتار مورد نظر را خودمان مدلسازی کنیم.

RS: بنابراین چگونه می توانیم به آنها کمک کنیم از چیزهایی که ارزش آن را ندارند جدا شوند؟ مثلاً مثلاً ده ها نوار رنگی کاغذ رایانه (استریمرهای معروف)؟
JP: یک قانون تنظیم کنید. اگر از امروز یک ماه از موارد استفاده نشود ، ما می خواهیم آنها را بازیافت کنیم. یا از آن یک سنت بسازید - یک روز منظم برای کل خانواده را تمیز کنید.

این مهم است: به کودکان دلیل منطقی بدهید که چرا آنها این کار را می کنند. به آنها بگویید چیزهای بزرگتر را به افرادی که به آن نیاز دارند ، می دهید تا با انجمن بزرگتر خود به اشتراک بگذارید. روی جایی که اوضاع پیش می رود تمرکز کنید.

RS: از چه سنی می توانید از کودک بخواهید فضای خودش را بهم ریخته و شلوغ کند؟
JP: قطعاً بر اساس سن 5 سالگی از او بخواهید یک اسباب بازی را که می خواهد با پسر یا دختر کوچک دیگری به اشتراک بگذارد انتخاب کند. البته ، واکنش اولیه او احتمالاً نه ، نه ، این اسباب بازی من است! و اینجا جایی است که ACT (درمان پذیرش و تعهد) وارد می شود. قبول کنید که او چنین احساسی دارد - و به هر حال اسباب بازی را هدیه دهید. همیشه از این کلمه استفاده کنید و ، نه ولی . احساس شما مانند شما خوب است و ما به هر حال این کار را خواهیم کرد زیرا اشتراک گذاری یکی از ارزشهای خانوادگی ماست.