آیتم های مرتبط

1 بچه ها فکر می کنند عادلانه یعنی برابر.

و صادقانه بگویم ، بزرگسالان نیز اغلب چنین می کنند. 'خوب ، خوب ، هر کدام می توانید یک نشانگر صورتی داشته باشید.' یا ( گلدان کلم بروکلی را از یک بشقاب برداشته و به دهان خود فرو می کند ): 'آنجا ، اکنون شما همین مقدار را دارید.' از طریق این اقدامات ، والدین به فرزندان خود می آموزند كه عادلانه به معنای برابر و همچنین برابر است - چه تعداد اسباب بازی باشد یا چند دقیقه روی iPad - همیشه درست است. ریشه این مسئله است. بتسی براون براون ، متخصص رشد و رفتار کودک و نویسنده کتاب ، می گوید ما به فرزندان خود آموزش می دهیم که چنین انتظاری داشته باشند تو رئیس من نیستی . 'وقتی کودک فریاد می زند ،' این عادلانه نیست! ' او واقعاً منظورش این است ، 'من هرچه او دارد می خواهم. من از اتفاقاتی که افتاده راضی نیستم. آبنبات چوبی را با موهای خود گرفتم. ' 'نتیجه این است که والدین در یکنواختی کارها را انجام می دهند زیرا دیدن کودک ناراضی سخت (و آزار دهنده است).

دو معنی آن 'فقط' است.

براون می گوید: 'وقتی می گوییم' فقط '، منظور ما این است که همه طرفهای مسئله ، همه متغیرها و افراد را در نظر داریم. 'انصاف در واقع این است که آنچه در آن زمان مورد نیاز است به فرزند خود بدهید.' این ممکن است بسیار عملی باشد (یک کودک به کفشهای جدید احتیاج دارد زیرا پاهای او از سپتامبر به اندازه نیم رشد کرده است) یا احساسی (کودک روز سختی دارد ، بنابراین مادر او را برای یک بار شام بیرون می برد). وقتی خواهر و برادر دیگر به ناچار سیر می کنند - من هم می خواهم با مامان به چیک فیل-A بروم اولین غریزه بسیاری از والدین این است که می گویند ، 'خوب ، من فردا شب شما را می برم.' براون می گوید این کار را نکن ، 'این توجه را تضعیف می کند. این به او اجازه می دهد تا بداند که همان چیز را خواهد گرفت و این زندگی نیست. ' درعوض ، هدف باید این باشد كه به كودك بیاموزیم آنچه كه به نظر عادلانه نمی رسد (از نظر او) هنوز درست و درست است - زیرا توجه (و بسیار خوب ، گاهی اوقات سیب زمینی سرخ شده وافلی) در حال حل مشكل ضروری یا بهبودی صدمه است. گیل هیمن ، استاد روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا ، سن دیگو ، می گوید: 'ما می خواهیم فرزندانمان با مردم کنار بیایند و برای این کار شما باید از دیدگاه کسی قدردانی کرده و احساس همدلی را ایجاد کنید.'

3 نگو ، زندگی عادلانه نیست.

اوه ، وسوسه انگیز است مخصوصاً برای بی عدالتی های کوچکی که فقط برای یک کودک شش ساله بسیار زیاد به نظر می رسد (اندازه و شکل تقسیم Play-Doh ، مدت زمان قرار گرفتن روی شانه های والدین). براون می گوید: 'این عبارت برای کودک کاملاً معنی ندارد.' پاسخ بهتر: 'من فکر می کنم شما می گویید که آن را دوست ندارید. شما ناراضی هستید. برای چیزهای کوچک ، این کار را با 'بله ، من همیشه قصد ندارم هر بار بستنی را دقیقاً به همان شکل جمع کنم' دنبال کنید. یا (وقتی نوبت به چیزهای دیگر می رسد): 'شما یک جفت کفش جدید دوست دارید - من آن را تهیه می کنم. و وقتی پاهای شما رشد می کند ، آنها را خواهید گرفت. ' زیاد توضیح ندهید براون می گوید: 'وقتی با جواب به عقب خم می شوید ، خطر تفکر کودک را در معرض خطر قرار می دهید ، من توجه مورد نظر خود را جلب می کنم.' اما آن را مسواک نزنید. هیمن می گوید: 'اگر یک بچه چیز دیگری بدست آورد ، حتی اگر دلیل بزرگی وجود داشته باشد ، اما شما در مورد آن صحبت نکنید ، این کینه پنهانی ایجاد می کند.' گاهی اوقات بچه های شما در معرض دید قرار می گیرند - یک وضعیت واقعا ناعادلانه است. 'شاید کودکی به خانه بیاید و بگوید ،' معلم کل کلاس را به خاطر کاری که یک بچه انجام داده مجازات کرد. عادلانه نیست.' هیمن می گوید ، این فرصتی برای یک بحث خوب است ، تصدیق می کند که این می تواند مشکل باشد. 'شاید آنها اینگونه برخورد نمی کردند ، اما آنها می توانند سعی کنند دیدگاه معلم را ببینند.'

4 خبر خوب! شما در حال ایجاد انعطاف پذیری هستید.

علاوه بر ایجاد همدلی ، کودکان یاد می گیرند ناامیدی را تحمل کنند. 'در زندگی یک کودک همه چیز اتفاق می افتد که به نظر عادلانه نمی رسد. براون می گوید ، ما فرصت یادگیری تاب آوری را از آنها سلب می کنیم. (برای بچه های بزرگتر ، این مهارت های ابتدایی ریاضی را نیز از آنها سلب می کند: فرزند شما به دلیل داشتن یک هدیه و خواهرش سه بله تیک خورده است؟ توضیح دهید که سه چیز کوچک او به دوچرخه جدیدش اضافه می شود.) معامله ، همدردی کنید و ادامه دهید. اصیل باشید 'بله ، این کثیف است. من می فهمم که چرا از این موضوع ناراحت هستی. ' سپس ناامیدی های خود را به اشتراک بگذارید - تبلیغی که به شما نرسید ، دوستی که شما را ناامید کرد. براون می گوید: 'ما باید الگو قرار دهیم كه چگونه به مفاهیمی كه می خواهیم آنها یاد بگیرند پاسخ دهیم.'