سال گذشته دوستم ، مارسی ، مهماندار هواپیما که چندین سال لباس و وقت خود را به موسسات خیریه در اکوادور اهدا می کرد ، از خانواده ما دعوت کرد تا در سفر آینده به کویتو شرکت کنند. اما نکته قابل توجهی وجود داشت: هرکسی که به او می پیوست مجبور شد داوطلبانه با گروهی از کودکان محروم در یکی از فقیرترین محله های شهر روبرو شود.
زوئه ، دختر 8 ساله من ، اعلام کرد که من می خواهم بچه ها حیوانات پر شده ای داشته باشند. هر بچه ای برای ترسیدن و خوابیدن به آن احتیاج دارد.
و اینگونه بود که Zoë در مقابل چند ده دانش آموز اکوادوری چشم باز در Comedor San Bonifacio ، یک برنامه ناهار رایگان یا کاهش یافته در کویتو ، به پایان رسید. او بدون اینکه یک کلمه از زبان اسپانیایی صحبت کند ، به آنها یاد داد که چگونه از جوراب ، پر کردن بالش ، نوارهای لاستیکی و چشمان گوگولا عروسک های پر شده بسازیم که آنها را بصورت آنلاین خریداری کرده و در چمدان های خود بسته بندی کرده بودیم.
زوآ یک جوراب بالای سرش داشت ، دورش چرخید تا همه ببینند ، آن را پر کردند ، با بستن گوشه ها با نوارهای لاستیکی ، دست و پاها درست کردند و با بستن بالا و پایین جوراب ، یک سر و دم درست کردند. ببین ، او به بچه ها گفت. توله سگ روف ، ریز
آنها خندیدند. اما هنوز کسی نمی دانست چه کاری انجام دهد. Zoë با هر کودک نشست و گام به گام نشان داد که چگونه اسباب بازی جدید خود را بسازد. یک پسر از کل جوراب برای ساختن مار استفاده کرد. یک دختر یک اسم حیوان دست اموز درست کرد. به زودی کل اتاق از بین رفت و شروع به چسبیدن چشمان گوگل و نگین های زرق و برق دار نه تنها روی عروسک های جوراب آنها بلکه روی صورتهای خندان آنها کرد.
بعداً ، از خانه یکی از بچه ها بازدید کردیم. Zoë یک غریزه طبیعی برای پس دادن دارد. او هر تابستان لیموناد می فروشد تا برای پناهگاه محلی برای حیوانات محلی پول جمع کند و پول خودش را در اهداف مختلف در معبد ما کمک می کند. اما او هرگز با فقر واقعی رو در رو نشده بود.
در ابتدا ، خانه این خانواده چندان بد به نظر نمی رسید - آنها تلویزیون و توالت داشتند ، البته بدون صندلی. اما بعد ، با کف خاکی مرطوب و سقفی که آب کثیف می چکید ، وارد آشپزخانه شدیم. لباسهای پاره شده از لوله های زنگ زده آب آویزان شده بود. نور یک لامپ در معرض دید کل خانه را که فقط دو اتاق کوچک بود روشن کرد.
زوئه پس از آن چیز زیادی نگفت. من تعجب کردم که آیا او واقعاً آنچه را دیده است جذب کرده است ، آیا از تفاوت زندگی خود و این کودکان فقیر قدردانی کرده است؟ او هرگز از كمبود آنها ، چقدر گرسنه بودند كه به آنها كمك می كرد سوپشان را بریزد و نوشیدنیهایشان را در وعده ناهار بریزد.
اما بعد از چند هفته ، کمد و کمد زوئه را تمیز کردم - آنقدر لباس که دیگر مناسب نیست ، آنقدر اسباب بازی که او بیش از حد بزرگ شده بود. با این همه چیز چه کار کنیم؟ من ازش خواستم.
مامان به اکوادور بده ، او به من گفت. آن بچه ها واقعاً به آن احتیاج دارند.
هر دوی ما این ایده را حفظ کرده ایم که مهم است که هنگام مسافرت ، حتی اگر فقط یک روز یا چند ساعت باشد ، آن را پس دهیم. بنابراین وقتی به سفر بعدی خود می رویم ، شخصی مانند مارسی را پیدا خواهیم کرد که ما را به سمت نیاز راهنمایی کند.
برای بازگشت هنگام مسافرت
- کمک های مالی را در چمدان خود بیاورید. Packforapurpose.org لیستی از موارد مورد نیاز بیشتر در کشوری که از آن بازدید می کنید را تهیه می کند.
- به جای برخورد با جاذبه گردشگری ، یک روز سفر بزرگتر را برای داوطلبانه در نظر بگیرید. Giveadayglobal.org خانواده ها را با خیریه ها و جوامع محلی نیازمند در بسیاری از کشورها جفت می کند.
- با خرید سوغاتی از هنرمندان محلی حمایت کنید. از دربان هتل خود ایده بگیرید که دلارهای شما بیشتر به کجا کمک می کند.
