صبح شنبه به باشگاه رفتم و در حالی که آنجا بودم ، باران بارید. باران کاملاً چشمگیر بود و به صورت ورقه ای پایین می آمد. ریختن ، حدس می زنم شما بگویید. به هر حال ، وقتی به خانه رسیدم ، دیدم كه هر دو مقاله شنبه ما در پیاده روی جلویی بود ، دقیقاً همان جایی كه در هنگام رفتن به ورزشگاه با تابش آفتاب بود. مهم نیست که تا آن زمان ، ساعت 11:30 بود و چهار نفر دیگر از اعضای خانواده من ، اگر نه ساعت ها ، حداقل 90 دقیقه خوب بیدار بودند. دو تا از پسران من در حال بازی Minecraft (معروف به بقیه مادری من) بودند ، یكی در حال بازی در رشته Wii و شوهرم در حال خواندن كتاب (بله: كتاب خواندن صبح شنبه. فقط تصور كنید!).

مقالات البته خیس شده و غیرقابل خواندن بودند. همچنین باد از پنجره های طبقه بالا شروع به باریدن باران کرده بود ، کسی که زحمت بستن آن را نداشت. از خودم پرسیدم: آیا ممکن است بقیه اعضای خانواده من نتوانند باران را ببینند یا بشنوند؟ آیا همه آنها فراموش کرده اند که ما هر روز دو کاغذ تحویل می گیریم و اگر باد بسیار شدید ، مطمئن باشید ، باران می تواند از طریق پنجره های باز وارد خانه شود؟

آیا من تنها کسی هستم که در واقع توجه را پرداخت می کند؟

و سپس آن را به من ضربه. ما با یک احساس مسئولیت مشترک در قبال نگهداری و هماهنگی در یک خانه خانوادگی زندگی نمی کنیم. ما در واقع در یک تختخواب و صبحانه زندگی می کنیم ، و من آن را اجرا می کنم! دهو این همه چیز را توضیح می دهد: چرا هیچ کس جز من اسموتی نمی سازد. چرا مردم شکایت می کنند وقتی که من به آنها نمی گویم پنکیک باقیمانده در اجاق گاز وجود دارد. چرا ظروف صبحانه می توانند تا نزدیک وقت ظهر در ظرفشویی بنشینند. چرا هیچ کس کاغذ را نمی گیرد یا پنجره ها را نمی بندد. چرا هیچ کس چترهای شکسته کنار درب ورودی را جایگزین نمی کند همه آنها فقط منتظرند تا صاحبخانه این کار را انجام دهد! احمقانه ، احمقانه من

فکر می کنم می توانم عصبانی باشم که در اواخر بازی نسبتاً به این درک رسیده ام. اما واقعاً ، این چه نتیجه ای خواهد داشت؟ در عوض ، من تصمیم گرفته ام که سعی می کنم سود خود را بدست آورم. از این هفته ، من می خواهم بقیه اعضای خانواده ام را برای هزینه های عالی و خدمات عالی که دریافت می کنند ، به من بپردازند. فقط باید بفهمم که چقدر شارژ کنم. آیا 50 دلار در روز بیش از حد است؟