هفته هیجان و عذاب سپری شده است و زندگی به حالت عادی بازگشته است - یا برای همه دوستان ، همسایگان ، آشنایان و غریبه هایم که در مقاله ای که بچه هایشان در آن پذیرفته شده اند (یا رد شده اند) ، آنها را می خوانم ، توسط) کالج ها و دانشگاه های سراسر کشور. من دکتر نیستم ، اما گمان می کنم فشار خون ملی پنج امتیاز کاهش یافته است.

اما اکنون یک اضطراب متفاوت و کمتر تغییر دهنده زندگی ایجاد می شود: چگونه / چه موقع از مردم می پرسید که بچه هایشان چه می کنند؟

بگویید والدین X یک دوست است ، اما یک دوست خیلی صمیمی نیست. شما در مدرسه یا یک مهمانی یا در یک بازی بیس بال به والدین X می دوید. والدین X در دبیرستان ارشد است - ما او را سوزی صدا می کنیم - که می دانید سال آینده به دانشگاه می رود. سوزی دانش آموز خوبی است و احتمالاً در 10 م institutionsسسه از مدارس ابتدایی تا امنیت اصلی استفاده کرده است.

معما: اگر در مورد سوزی نپرسید ، به نظر می رسد که برایتان مهم نیست. اگر س askال کنید ، به نظر می رسد شما فضول ، کنجکاو هستید (از آنجا که ورود به بسیاری از مدارس کاری است همه غیر ممکن است ، ظاهرا) ، یا - از همه بدتر - رقابتی.

اما با آن روبرو شوید - شما واقعاً می خواهید بدانید.

پس شما چه می گویید؟ سلام ، سوزی از کجا وارد شد؟ بحث نیست خیلی مستقیم ، خیلی پرخاشگرانه آیا سوزی برنامه های خود را برای سال آینده تنظیم کرده است؟ کمتر مستقیم است و احتمالاً خوب است. آیا از کل چیز قبولی در دانشگاه جان سالم به در بردی؟ - با خنده گفت - ممکن است خیلی سخت باشد که بتوان هر پاسخی را دریافت کرد. (توجه: هیچکدام از این سالات وقتی در مورد دوستان نزدیک صحبت می کنیم صدق نمی کند. سپس یک آه ، خدای من ، پس چه اتفاقی افتاده است؟؟!؟!! کاملاً خوب است.)

من اکنون با این معضل روبرو هستم و تا ترم پاییز به خوبی ادامه خواهد یافت. هر گونه مشاوره از طرف والدین در مراحل دبیرستان بسیار قابل تحسین است. عزیزم بزرگتر من فقط دبیرستان دوم دبیرستان است ، اما زمان آن فرا می رسد که من در آن طرف مکالمات اینچنینی خواهم بود. و ، شانس ، فقط گیج تر است.