هنگامی که 23 ساله بودم ، به سرطان خون مبتلا شدم و با یک داروی کاملاً جدید جان مرا نجات داد که میزان بقای شکل بیماری من را از 50 درصد به تقریبا 95 درصد رساند. من فراتر از خوش شانس بودم و فکر می کردم ، خوب ، من می دانم که روزی میلیون ها نفر من به کجا می روند: به تحقیق در مورد سرطان. کمک به یافتن درمان برای بیماران دیگر کمترین کاری بود که می توانستم انجام دهم.
16 سال سریع: من آن میلیون ها نفر را ندارم که بتوانم اهدا کنم (لعنت!) ، اما توانایی این را دارم که وقت خود را بگذارم و نیروهایم را جمع کنم. و به لطف آن دارو ، سربازان من اکنون شامل سه کودک سالم ، 10 ، 7 و 4 ساله هستند. آنها همیشه در مورد سرطان من اطلاعات داشته اند و آنها همیشه می دانند که خانواده ما به دیگران مبتلا به سرطان کمک می کند زیرا همه خوش شانس نیستند همانطور که هستم ما پول جمع می کنیم ، آگاهی می دهیم و سالی یک بار به عنوان بخشی از پیاده روی سبک شبانه در انجمن سرطان خون و لنفوم ، فانوس هایی را به آسمان شهر نیویورک برمی داریم.
این پیاده روی های جمع آوری کمک های مالی در سراسر کشور برگزار می شود. بازماندگان و بیماران فانوس های سفید ، عزیزان و طرفدارانشان فانوس های قرمز و کسانی که به یاد کسی راه می روند فانوس های طلا حمل می کنند. من از فانوس ها استفاده می کنم تا به بچه ها نشان دهم که مبارزه با سرطان چگونه است. ما راه طولانی را طی کرده ایم ، اما هنوز کارهایی برای انجام وجود دارد. ما به دنبال افرادی هستیم که فانوس های سفید نجات یافته را حمل می کنند. اما ما همچنین در مورد فانوس های طلا صحبت می کنیم. تعداد آنها هنوز هم زیاد است. من در Light the Night به راحتی خفه می شوم ، اما همچنین می خندم و تشویق می کنم و رنگ بچه هایم را نقاشی می کنم - درست روی آب نبات پنبه ای که روی گونه های آنها گچ گرفته است. هر شبی که می توانیم با هم باشیم که با انبوهی از محافظ های عرق خیز به پایان نرسد و تکالیف ریاضی همیشه یک پیروزی باشد. واقعیت این است که ما همزمان کارهای خوبی انجام می دهیم؟ emoji-hands-hallelujah را وارد کنید.
البته ، وقتی از پسر 10 ساله ام پرسیدم که بیشتر از خاطرات پیاده روی سال گذشته چه چیزی را به یاد می آورد ، او گفت این یک کراوات بین کامیون تاکو و پسری است که بیرون مترو فریاد کلمات نفرین می زند. اما من می دانم که شب نیز از طرق مهمتری بر کودکان تأثیر می گذارد. آنها در حال بزرگ شدن هستند که می فهمند مردم به سرطان مبتلا می شوند ، این همیشه عادلانه نیست و این بر عهده افرادی مانند ما است که به محققان وسیله ای برای یافتن داروهای معجزه آسای بیشتر بدهند. آنها می دانند که نشان دادن ، حتی در سن آنها نیز مهم است. وقتی بسیاری از افراد هرکدام کمی بدهند و شما همه آن را به هم اضافه کنید ، زندگی نجات خواهد یافت. من هنوز امیدوار هستم که روزی میلیونها نفر برای بدست آوردن خودم داشته باشم ، اما در صورت عدم موفقیت ، من سه کودک را پرورش می دهم که مشعل را حمل می کنند - و فانوس ها.
با هم قدم بزنیم
- کالسکه یا اسکوتر بیاورید - حتی اگر کوچولوی شما فکر نمی کند به آن احتیاج دارد. همچنین ، با احتیاط آب را خالی کنید و توقف گلدان کمتری خواهید داشت.
- کالسکه شخصی ارسال کنید که از دوستان بخواهد از شما حمایت مالی کنند. پاسخ بهتری نسبت به ارسال ایمیل گروهی یا ارسال در فیس بوک دریافت خواهید کرد.
- بچه ها برای کل پیاده روی آماده نیستند؟ آنها را در کنار راه (با یک بزرگسال) با علائم متوقف کنید تا همه را تشویق کنید.
