آخرین سالهای زندگی من در منهتن مانند ترن هوایی بود که نمی توانستم از آن پیاده شوم.

تمام کاری که کردم کار بود. می‌پرسی سرگرمی‌های من؟ آنها شامل پاسخ دادن به ایمیل ها در تعطیلات آخر هفته و لباسشویی بودند. مطمئناً، من هر سال ترفیع می گرفتم، اما قلبم فریاد می زد، اجرا کن . من هم همین کار را کردم. من شهر را به مقصد رالی، N.C ترک کردم و تصمیم گرفتم که برای سال آینده زندگی ام کاری جدید انجام دهم: یه چیزی .

می‌خواستم تمام کارهایی را انجام دهم که «هیچ وقت برایشان وقت نداشتم» - پختن، پیانو نواختن، کاشت باغ، و این فهرست ادامه پیدا کرد. به عنوان تصمیم سال نو 2020، عهد کردم که یک سرگرمی در روز انجام دهم، یک سرگرمی واقعی، و برای پیگیری سفرم عکسی از آن را در اینستاگرام منتشر خواهم کرد. چه چیزی می تواند اشتباه باشد، درست است؟

در 1 ژانویه، یک کتاب آشپزی جدید بیرون آوردم و رفتم. برای اولین بار پختم فوکاچیای رزماری و نان فرانسوی خرد شده . معلوم شد مخمر دکترا نمی گیرد. تنها چیزی که طول می کشد زمان حباب زدن است، سپس ساعت ها برای بالا آمدن. یک بار تصمیم گرفتم داشته است زمان، امکانات سرازیر شد اسکون ها و رشته فرنگی . حتی یاد گرفتم چطور سوار OneWheel شوید و تلاش کرد واسطه صدا - همه به نام سرگرمی.

تا آوریل، من یک شعار جدید داشتم: امروز یک کار سرگرم کننده برای انجام دادن وجود دارد، و من آن را پیدا خواهم کرد، حتی اگر فقط قدم بزنم. و جایی در طول مسیر، اتفاقی جادویی شروع شد: هر چه بیشتر چیزی من انجام دادم، بیشتر چیزی اتفاق افتاد من یک تئاتر محلی را کشف کردم و برای یک تئاتر ثبت نام کردم کلاس بازیگری . همسایه‌ها از من برای بیسکویتی تشکر کردند پیاز گل کاشتن احساس می‌کردم که هر چه زمان بیشتری برایم در نظر می‌گرفتم، ساعات بیشتری را برای پر کردن برمی‌گشتم.

اما با گذشت سال، وضعیت جهان بدتر شد و در 1 ژوئن از شوهرم پرسیدم که آیا گریه کردن یک سرگرمی است؟ او گفت نه، و من ناگهان یک انتخاب داشتم. با وجود احساس هر چیزی جز شادی، شادی را بیابید یا تسلیم شوید. پاسخ واضح بود. من محدودیت های سرگرمی خود را با چوب شور نرم و خمیر مایه . حتی یک روز کامل را به آن اختصاص دادم چیدن گل آفتابگردان . احمقانه بود سرگرم کننده بود. اما وقتی سرباز می‌رفتم، شروع به تعجب کردم: آیا مجاز بود؟

با بدتر شدن اخبار، شروع به نگرانی در مورد ماجراجویی هایم در اینستاگرام کردم. مردم چه فکری می کردند؟ آیا قرار بود در مورد سیاست پست بگذارم؟ سپس اتفاقی برعکس جادویی شروع شد. نان ها سوخت خمیرها بالا نیامدند. سرگرمی های من در ذهنم تبدیل به برد و باخت شد، تا اینکه در نهایت احساس کردم در حال شکست خوردن چیزی بزرگتر هستم.

یک روز بعدازظهر پاییزی، نزد یکی از دوستانم اعتراف کردم که احساس می کنم گم شده ام. غمگین بودم. من در حال تقلا بودم. سپس او این را گفت: 'خب، شما نمی توانید از فید اینستاگرام خود بفهمید.'

چاقویی به قلبم وارد شد. نیت من خوب بود ، می خواستم جیغ بزنم. اما با نگاهی به عکس‌هایم، تغییری چشمگیر را دیدم، حتی اگر دیگران نتوانند، تغییری از روشنایی به تاریکی. وقتی شرایط سخت شد، ترجیح دادم احساسات واقعی خود را پشت تلفن پنهان کنم و به جای آن برای افراد دیگر توضیحی بنویسم.

آن روز در سپتامبر ، احساس کردم کلاهبردار هستم. می خواستم ترک کنم، اما تصمیم گرفتم به جای آن بیشتر به سرگرمی هایم توجه کنم. من تفاوت بین کسانی را که دوست داشتم و کسانی که فقط خوب عکاسی می کردند را یاد گرفتم - و ترجیح دادم این کار دومی را انجام ندهم . من همچنین یاد گرفتم که بسیاری از کارهایی که دوست دارم انجامشان بدهم برای نوشتن شرح آنها بسیار ارزشمند هستند، مانند حفظ خطوط در یک نمایشنامه یا تمرین پیانو در طول ناهار. در آن روزها مردم گرفتار شدند عکس سگ من . (که احتمالاً به هر حال ترجیح می دادند.) و می دانید چیست؟ جادو برگشت.

چیزی که از سال‌های سرگرمی‌ام یاد گرفتم این است که اولویت دادن به شادی شما مهم نیست که چه کسی تماشا می‌کند، درهایی را باز می‌کند که نمی‌دانستید بسته هستند. علاوه بر این، چیزهای جدیدی برای دوست داشتن در پشت آنها وجود خواهد داشت. بله، گذر از آن جسارت می خواهد، اما به سادگی انجام دادن چیزی برای خودتان می توانید هر روزی را به یک عکس تبدیل کنید - چه آن را در اینستاگرام پست کنید یا نه.

به دنبال یک سرگرمی جدید برای امتحان هستید؟

بعد از ماجراجویی سرگرمی‌ام، همیشه یک سوال برایم پیش می‌آید: کدام یک گیر کرده‌اند؟ در اینجا پنج سرگرمی (بسیار ساده) وجود دارد که من هنوز هفته به هفته انجام می دهم، به علاوه ترفندهایی که پیدا کردم آنها را آسان تر می کند و ممکن است برای شما نیز مفید باشد:

آیتم های مرتبط

یکی پخت.

قبل از ژانویه 2020، تنها دسری که برای درست کردنش «مشهور» بودم، یک دوجین کلوچه قندی بود که به قدری سفت شدند که غیرقابل خوردن بودند. ناگفته نماند که من نانوا نبودم. راز من برای یکی شدن؟ یک میکسر پایه برای کریسمس و این کتاب: کتاب مقدس میکسر: میکسر و ضمیمه های پایه خود را به حداکثر برسانید . همه چیز (نه، واقعاً، همه چیز) که در شش ماه اول سال پختم، از آن کتاب بیرون آمده است، که دستورالعمل های گام به گام در مورد طرز تهیه اسکون، بیسکوتی، باگت، ماکارونی و موارد دیگر را ارائه می دهد. من اکنون ده ها مورد از این دستور العمل ها را از روی قلب می شناسم و تقریباً هر آخر هفته به آنها مراجعه می کنم. من همچنین این کتاب را به دوستان متعددی هدیه داده ام که آنها نیز می خواهند طرز پخت را یاد بگیرند، اما نمی دانند از کجا شروع کنند.

مربوط : 8 نکته ضروری برای تهیه نان خانگی به گفته استاد نانوا

دو پیاده روی.

سال گذشته به سرعت فهمیدم که روزی که با قدم زدن در اطراف محله من شروع شد روز خوبی بود. دوره زمانی. این نه تنها تضمین می‌کرد که بدون توجه به آنچه که بعد از آن اتفاق می‌افتد، برای خودم وقت خواهم داشت، بلکه در بیشتر مواقع به چیزی فکر می‌کردم یا در پیاده‌روی با کسی ملاقات می‌کردم که الهام بخش سرگرمی دیگری برای امتحان کردن باشد. زنگ ساعت را 30 دقیقه زودتر تنظیم کردم تا قبل از کار از خانه بیرون بیایم و قدم بزنم و این سرگرمی بیش از هر سرگرمی دیگری تبدیل به حلقه بی‌نهایتی از الهام گرفتن چیزهای جدید شده است.

3 مهر زدن.

همه ما به اندازه مارتا در بخش صنایع دستی ماهر نیستیم. اما اگر میل به حیله گر بودن دارید، به شما قول می دهم که می توانید مهر را به جوهر فشار دهید، سپس دوباره آن را روی یک تکه کاغذ فشار دهید. فقط یک مهر شایان ستایش در جلوی یک کارت یادداشت خالی می تواند آن را به یک کارت تبریک دست ساز تبدیل کند که توسط گیرنده آن گرامی می شود. چرا؟ چون تو درستش کردی مجموعه‌ای از تمبرهای سرگرم‌کننده را ذخیره کنید، چند کارت خالی بخرید، و یک بار در ماه برای ایجاد کارت‌های تعطیلات یا تولدی که معمولاً می‌خرید، وقت بگذارید.

مربوط : این کلاس های آنلاین هنر، ساختن یک شاهکار را برای هر کسی آسان می کند

4 عکس گرفتن

گرفتن عکس ممکن است به عنوان راهی برای ردیابی ماجراهای من شروع شده باشد، اما در پایان سال به یک سرگرمی کامل تبدیل شد. من عاشق ثبت لحظات ارزشمند عکس شدم، چه ابر، چه پیاز گل لاله پوشیده از خاک یا سبزیجات روی تخته برش. در حالی که برخی از عکس‌ها به اینستاگرام راه پیدا کردند، بسیاری از عکس‌هایی که نبودند اکنون در خانه من قاب شده‌اند. تمام این سرگرمی جدید این بود که به خودم آموزش بدهم تا توجه کنم: وقتی چیزی باعث لبخند من شد، یک ثانیه بیشتر برای گرفتن عکس صرف می کردم. قبل از اینکه بفهمم، آلبوم هایی پر از عکاسی شخصی داشتم.

5 دوستیابی (خودم).

این یکی ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما زمانی که در آن روز کاری سرگرم‌کننده را از دست دادم، ترجیح دادم خودم را در جایی قرار دهم. می‌توانست برای خرید یک مجله جدید یا گشت و گذار در بازار کثیف به فروشگاه مواد غذایی مراجعه کند. یا می توانست به سادگی به آشپزخانه رفته باشد تا کتاب آشپزی را بررسی کند. قرارهای من به معنای خرج کردن پول نیست، فقط صرف وقت صرف انجام کاری صرفاً برای سرگرمی.