در ژانویه ، ویلا ، 29 ساله ، پیش بینی می کرد که سال 2020 یک سال تغییر دهنده زندگی باشد. در تاریخ 24 آوریل ، وی قصد داشت در مراسمی صمیمی و کوچک در آریزونا با عشق زندگی اش ازدواج کند. در پاییز ، آنها قصد داشتند برای یک کودک تلاش کنند. پس از سه سال کار به عنوان سرپرست یک شرکت حمل و نقل ملی برای تأمین مخارج زندگی ، ویلا ، یک دانشجوی تاریخ هنر ، سرانجام شغل رویایی خود را به عنوان سرپرست یک موزه کوچک انجام داد.

او می گوید احساس می کردم خوش شانس ترین فرد جهان هستم.

اما در ماه مارس ، ویلا و نامزدش که در یک موزه کار می کردند ، در میان این بیماری همه گیر شدند - حقوق ویلا در آن زمان 52000 دلار در سال بود و نامزدش فقط درآمد نیمه وقت داشت. در شهر کوچک آریزونا که در آن واقع شده اند کمبود مواد غذایی وجود داشت و تعداد پرونده ها به سرعت افزایش یافت. تقریباً بلافاصله ، زن و شوهر تصمیم گرفتند عروسی خود را لغو کنند - در عوض ، در تاریخ 20 آوریل در مقابل دادرس مقابل دادگاه آن طرف خیابان آپارتمان خود ازدواج کردند. رسانه های اجتماعی به اندوه و عصبانیت ویلا از اوضاع کمک نکردند. او می گوید در زمان قفل کردن وقت زیادی را صرف اضطراب و پیمایش در اینستاگرام کردم. زندگی بقیه طبیعی به نظر می رسید ، و زندگی من نه.

امسال ، سرانجام من در مورد آن کاری کردم - و شما هم می توانید.

در طی چند ماه اول محاصره ، ویلا و همسرش از پرداخت بیکاری سخاوتمندانه ارائه شده توسط قانون CARES زندگی کردند. آنها برای عروسی حدود 8500 دلار پس انداز کردند که برای موارد اضطراری به آنها اعتماد می کردند. این موزه اجاره آپارتمان آنها را تکمیل می کرد و به بیمه درمانی ویلا ادامه می داد. شوهرش بیمه نیست.

اما وقتی عمل CARES در ماه ژوئیه تمام شد ، این زوج در شرایط سختی قرار گرفتند. در حالی که این اثر عملی بود ، ویلا هفته ای 832 دلار دریافت می کرد و شوهرش 750 دلار ، در مجموع 6328 دلار در ماه دریافت می کرد - آنها بیشتر این پول را صرف هزینه ها و تعمیرات مورد نیاز اتومبیل خود می کردند. وی گفت ، اما این در ماه جولای به پایان رسید و آخرین چک بیکاری ویلا فقط 305 دلار بود.

خوشبختانه ، ویلا و همسرش قبلاً خیلی ساده زندگی می کردند. حتی هنوز هم ، آنها هزینه های زیادی را برای تأمین هزینه های خود از بودجه خود تراشیدند. آنها بودجه مواد غذایی خود را به نصف کاهش دادند ، دیگر از دادن یک قرص آلرژی به ژرمن شفارد خود که ماهی 84 دلار هزینه داشت ، شروع به تغذیه غذای ارزان قیمت کردند و ویلا برنامه تناسب اندام خود را لغو کرد.

امروز موزه هنوز بازگشایی نشده است و شهری که در آن واقع شده است به میزان زیادی از درآمد حاصل از گردشگری که سقوط کرده است ، تکیه می کند. از این بدتر ، موزه از پرداخت اجاره آپارتمان ویلا و همسرش متوقف شد ، بنابراین آنها از اول آگوست با پرداخت ماهانه 1130 دلار روبرو شدند. این زوج تصمیم گرفتند که با خانواده شوهر ویلا در اوهایو زندگی کنند و کارهایی مانند کارهای حیاط را به صورت نقدی انجام دهند.

در اوایل ماه نوامبر ، این زوج به آریزونا بازگشتند تا ببینند آیا لازم است وسایل خود را برای همیشه جمع کنند یا خیر - آنها هنوز اجاره آپارتمان خود را پرداخت می کنند. آنها امیدوار هستند که ممکن است راهی برای اقامت در شهری که برای ساختن زندگی در کمتر از یک سال پیش بسیار هیجان زده بودند ، پیدا کنند. صاحب موزه ای که در آن کار می کردند امیدوار است که بتواند آنها را دوباره استخدام کند ، اما ویلا نگران است که واقع بین نباشد. او می گوید هیچ دوره گردشگری وجود ندارد. واقعاً هیچ پولی وجود ندارد که بتواند تمام وقت مرا برگرداند.

در حالی که زن و شوهر مسائل را مشخص می کنند ، ویلا درخواست های شغلی را در Safeway و Walmart ، که دو کارفرمای بزرگ در شهر هستند ، قرار داده است.

آیا دوباره به کامیون حمل بار که از آن متنفر بودم برمی گردم یا این که منتظر بمانم؟ او می گوید روزانه از خودش می پرسد. او کمتر از یک سال سابقه کار در موزه را دارد که می ترسد برای گرفتن شغل دیگری در دنیای هنر که از همه گیر همه گیر شده است ، کافی نباشد. در ماه آگوست، موسسه بروکینگز مطالعه ای را منتشر کرد که نشان می دهد یک سوم مشاغل موجود در صنایع خلاق است در طی همه گیر شدن ، در مجموع 2.7 میلیون شغل از دست رفته بود.

این زوج برای مشاوره به خانواده مراجعه می کنند ، اما آنها نمی دانند چه چیزی به آنها بگویند زیرا قبلاً هیچ کس مانند بیماری همه گیر COVID-19 روبرو نشده است.

در حال حاضر ، ویلا و شوهرش فقط در تلاشند تا زنده بمانند. و آنها مجبور شده اند آرزوهای خود را در مورد تشکیل خانواده در مشعل عقب بگذارند.

او می گوید که این یک شوخی است که ما در حال حاضر حتی یک کودک را به دنیا می آوریم.