چند هفته پیش به ملاقات پزشک جدیدی رفتم که یکی از پزشکان عادی به من توصیه کرد. (فکر می کنم شما به سن خاصی رسیده اید که می توانید یکی از پزشکان عادی من را بنویسید. دقیقاً اینطور نیست که من یک گروه از پزشکان آماده داشته باشم اما می دانید که این لیست رو به رشد است.) این دکتر جدید فوق العاده به نظر می رسید و از هر نظر توانمند ، و من مشتری رضایت از دفتر او بیرون آمدم.

و هنوز ... فرشهای او کثیف بود. آیا این دیوانه است که مرا دیوانه کرده است؟ مکانهای مشخصی وجود دارد که من پول خرج می کنم و انتظار دارم کثیف یا کثیف باشد: مثلاً گاراژ مکانیک یا بخش نظافت پتکو. من حتی می توانم اداره پست محلی خود را ببخشم که هر از گاهی کمی ناخوشایند به نظر می رسید ، چه با همه درآمدی که USPS با ارسال و ارسال پیام کوتاه و پیامکی ما از دست داده است. (من هنوز هم باعث می شوم که بچه هایم از طریق پست الکترونیکی یادداشت های تشکرآمیز ارسال کنند. آیا این باعث مثبت شدن من می شود) داونتون ابیشیش ؟)

اما من انتظار ندارم که یک کافی شاپ گران قیمت کثیف باشد. نه سالنی که موهایم را کوتاه می کنم. نه کافه تریای شرکت من ؛ و نه اتاق انتظار یک پزشک فانتزی در یک خیابان فانتزی در شهر فانتزی نیویورک. آیا این از من اشتباه است؟

حالا هرکسی که در آنجا کار کند ساده واقعی و می خواند که این وبلاگ ممکن است پشت دست او بد دهنی کند زیرا ، حقیقت را بخاطر داشته باشم ، فرش من (حداقل فرش زیر صندلی میز تحریر ، جایی که ناهار را بیشتر از آنچه بخواهم بپذیرم می خورم) دقیقاً بکر نیست. اما من در سلامتی و من به کسی احتیاج ندارم لباسهایشان را درآورند در دفتر کار من. حداقل نه به خاطر آوردن.