اکثر ما که بیکن می خوریم ، روش پخت و پز مورد علاقه خود را داریم ، خواه این مورد باشد پختن آن در فر برای حداکثر تردی یا پختن آن در تابه. من به روش خود وفادار هستم (بیکن را در یک ظرف سرد ریخته و سپس آن را روی حرارت متوسط ​​روی مشعل قرار می دهم - کار می کند!) ، اما به خاطر علم تصمیم گرفتم آن را آزمایش کنم.

اخیراً ، اخباری در اینترنت در حال گسترش است که (جدید) بهترین راه برای پختن بیکن در آب است بله: آب به گفته داون پری ، ساده واقعی مدیر غذا ، پختن بیکن در آب میتوانست از داخل آن را نرم نگه دارید در حالی که از بیرون هنوز ترد است. چطور؟ چربی بیکن به آب تبدیل می شود. به محض تبخیر آب ، بیکن چربی خود را ترد می کند. با شیفتگی ، کمی گوگلینگ را شروع کردم و تصمیم گرفتم تست سلیقه ای خود را انجام دهم.

سه روشی که من انتخاب کردم عبارتند از: آب کامل (اسمی که من با عشق آن را نامگذاری کردم) ، که یک ظرف بیکن را در آب کافی می پوشاند تا برش ها را کاملاً غرق کند. آب کمتری (نام دیگر به انتخاب من) ، که به اندازه کافی آب در ظرف قرار می دهد تا کل ته آن را بپوشاند. و منظم ، که روش من در منزل سرد ، بیکن سرد ، گرم کن است. (من برای هر روش از همان ماهی تابه و نوع بیکن استفاده کردم.)

پخت بیکن در آب

برای روش 'آب کامل' ، من 4 نوار بیکن را در آب کافی برای پوشاندن آنها (احتمالاً 2 فنجان) شروع کردم. من شک داشتم که این روش طولانی ترین زمان را داشته باشد ، زیرا قبل از شروع ترد شدن بیکن ، تمام آب باید تبخیر شود. حق با من بود: اگر احساس می کنید نیم ساعت اضافی به برنامه صبحانه خود اضافه کنید ، این ممکن است روشی برای شما باشد ، اما برای ما که نمی خواهیم وقت خود را صرف تماشای جوشاندن بیکن در یک قابلمه آب کنیم ، من پیشنهاد می شود از این روش پخت و پز صرف نظر کنید.

پختن بیکن در آب کمتر

در سناریوی کم آب ، من با 4 نوار بیکن شروع کردم اما فقط چند قاشق غذاخوری آب. آب در دو دقیقه تبخیر شد و سپس برای آن نوارها به شهر ترد منتقل شد. آنها کاملاً یکنواخت قهوه ای می شوند ، زیاد پاشیده نمی شوند (از آنجا که بیشتر چربی های تهیه شده با آب تبخیر شده اند) و به هیچ وجه نمی سوزند. از نظر حساسیت ، روش آب کمتر برنده واضح بود. این یک باره جویدنی و ترد بود و هیچ یک از برجستگی های محبوب بیکن را فدا نکرد.

پخت بیکن روی اجاق گاز ، در یک تابه داغ

طبق معمول ، چربی یک دقیقه پس از داغ شدن تابه براق می شود و شروع به تولید آن صداهای بیکن می کند (crack! pop! splat!). روش معمولی قطعاً کمی بیشتر پاشیده می شود و لبه های سوخته نیز دارد ، اما در بهترین حالت بیکن بود. بیکن معمولی همانند بیکن نرم و لطیف است و قطعاً کمی تردتر است (به لطف آن لبه های سوخته) نسبت به نوارهای کم آب.

در هنگام چشیدن شگفتی هایی رخ داد. بیکن پخته شده با روش 'آب کامل' تن از جذابیت های شور خود را از دست داد (منظور من این است که نصف امتیاز بیکن!). نوارهای 'آب کم' برخی از جذابیت های شور خود را حفظ کردند ، اگرچه هنوز بسیار کم نمک تر از بیکن معمولی بودند ، اگر از ما بپرسید ، تعادل عالی نمک و چربی داشت.

حکم: مگر اینکه بخواهید بیکن ملایم غیر شور ، رنگ عجیب و غریب داشته باشید ، از روش پخت 'آب کامل' استفاده نکنید. بیشتر از دو روش دیگر طول کشید و نتیجه مورد نظر بسیاری باقی ماند (نمک ، تردی). بین دو روش دیگر برای پختن بیکن ، این کار به سختی انجام می شود. اگر به دنبال بیکن لطیف تر از حد معمول هستید ، کمی آب در ماهیتابه خود بپاشید. مقداری از عطر و طعم را برای حداکثر حساسیت لطیف می کند ، که در مواردی که می خواهید بیکن خود را با چنگال خود سوراخ کنید و کنار هم بمانید (به جای اینکه خرد شود به بیت) بسیار ارزش دارد. اگر طعم نمکی کامل بیکن که با آن بزرگ شده اید را می خواهید ، از آب کنار هم صرف کنید. این یک دلیل کلاسیک است ، و هیچ کس نمی خواهد با کمال بازی کند.