من فکر می کنم که با باغ خود رابطه ناسالم دارم. یعنی من آن را با وسواس دوست دارم؛ پرت می کنم و در رختخواب فکر می کنم من دقایق زیادی را باید سپری کنم که باید کارهایی مانند تماشای ورزش بچه ها یا کمک به مشق شب را به جای خیال پردازی در مورد باغ خود انجام دهم. و من مطمئن نیستم که باغ من در مورد من همین احساس را دارد.

بهار فصل مورد علاقه من است ، بخشی به این دلیل است که دو تا از سه پسرم در بهار متولد شدند ، اما همچنین به این دلیل است که دنیای کوچک من هر ساله در این زمان دوباره زندگی می کند. مثل یک معجزه کوچک حومه ای است! اما با آن معجزه تولد دوباره تولد نگرانی حاصل می شود. این به نوعی شبیه ققنوس است که از خاکستر زمستان برخاسته است ، با این تفاوت که این ققنوس نگران کننده ای است که طاقی های بسیار تیز دارد و می خواهد مرا بخورد. صبح جمعه داشتم از پنجره آشپزخانه به تختی نگاه می کردم که گل بسیار بهاره گل من ، زنگوله های ویرجینیا (Mertensia virginica ، اگر بتوانم خیلی پرمدعا باشم) ، هر سال با آمدن بلند قلبم را آواز می کند. همانطور که از پنجره ای که گفتم ، بیشتر به خودم گفتم ، امیدوارم زنگوله ها خوب باشند.

نوجوان پانزده ساله بی رحمانه من بلافاصله این حرف را بفهمد و گفت ، آه ، زنگوله ها! زنگوله! در یک جعل بسیار احمقانه است.

به من پاسخ دادم ، ممکن است روزی شما با زنی ازدواج کنید که به اندازه من به زنگوله هایش اهمیت می دهد ، و من ممکن است مرده باشم ، و وقتی همسرتان را در مورد نگران بودن زنگ های نگران می شنوید ، صبح را که مسخره کردید به یاد می آورید من و شما پشیمان خواهید شد طبیعتاً او این یادآوری را بسیار جدی گرفته و از آن زمان فقط 35 بار مرا مسخره کرده است.

آخرین نگرانی های من ، از روز دوشنبه ، 14 آوریل:

• من هورنسیاها را در امتداد پیاده رو جلویی در ماه دسامبر هرس کردم. دسامبر! در آن مقطع ایده ی خوبی به نظر می رسید. و اکنون گفته است که هورتانیا کمی مرده است. توجه نکنید که گیاهان گل پرتقال همیشه در این زمان از سال مرده به نظر می رسند اما در واقع با دیدن و احساس مردن شما را فریب می دهند. هنوز کاملاً جای نگرانی است.

• زنگ های ویرجینیا ، همانطور که بحث شد. فقط نگرانی کلی مبنی بر اینکه آنها توسط پرندگان / مالچ / سرنوشت کشته می شوند.

• در واقع ، مالچ بیش از حد اطراف پایه گیاهان و درختان کوچک است. آیا آنها را خفه خواهد کرد؟

• ماگنولیای ستاره ای که در بهار سال گذشته کاشته شد ، یک تور لاکروس در تمام زمستان بر روی آن قرار داشت و اکنون شاخه ها از آن طرف خم می شوند. راستی پسرا !؟ این 100٪ تقصیر شوهر من است و من هرگز نمی توانم او را بخاطر آن بخشم. اگرچه در واقع دو نفر از فرزندان من - به ویژه جوان 15 ساله - در وهله اول بخشی از سرزنش بازی لاکر را به عهده می گیرند. اگر آنها شناگر بودند ، ستاره ماگنولیای من عالی بود.

و در نهایت:

• پنسی های گلدان کنار درب ورودی (عکس بالا را ببینید). آنها برای چند روز خوب هستند ، و سپس یک گروه سنجاب سرکش مهمانی را در ظرف برگزار می کنند ، در حالی که من در محل کارم. حدس می زنم سنجاب ها به دنبال آجیل هایی هستند که به خاطر نمی آورند که آنها را در پاییز در ظرف کاشته اند. به هر حال ، آنها نیمی از پنسی ها را از ریشه جدا می کنند و خاک را به همه جا می ریزند. و سپس من از محل کار به خانه می آیم و کمی دلهره دارم که پنسی ها را دوباره کاشتم و آنها پشت درخت و پوسیدگی پنهان می شوند. سپس آنها چند روز صبر می کنند و دوباره حمله می کنند. به من نگو ​​سنجاب ها باهوش نیستند.

برای امروز کافی است. نگرانی های بیشتری فردا به وجود می آید ، اما من از شما در امان خواهم ماند. اگر نگرانی باغ دارید ، لطفا به اشتراک بگذارید. این باعث می شود حالم بهتر شود.