شب گذشته ، در حالی که تصاویر دانش آموزان ترسیده و آسیب دیده در حال فرار از مدرسه صفحه های تلویزیون ما را پر کرده بود - باز هم - والدین با سوالی روبرو شدند که اکنون با نظم ترسناکی همراه است: چگونه می توانم به فرزندم بگویم که وقتی مدرسه تیراندازی می شود از رفتن به مدرسه مطمئن است بارها و بارها اتفاق می افتد ، بدون پایان به چشم می خورد؟

این اعداد گیج کننده است. دیروز ، 17 دانش آموز و معلم کشته شدند که یک دانش آموز سابق با یک تفنگ AR-15 در سالن های دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در پارک لندن ، فلوریدا قدم زد. این اتفاق پنج سال پس از قتل عام در مدرسه ابتدایی Sandy Hook و 19 سال پس از Columbine رخ می دهد. اما برای دیدن وحشت لازم نیست که آنقدر به عقب برگردیم: به گفته سازمان غیرانتفاعی EveryTown برای امنیت اسلحه ، از سال 2013 ، 290 مورد تیراندازی در مدارس رخ داده است ، از جمله 18 مورد در سال جاری (و به یاد داشته باشید ، فقط فوریه است).

آدام براون می گوید ، هجوم مداوم اخبار ناخوشایند باعث می شود والدین احساس فلج کنند ، نسبت به آنچه که باید به بچه های خود بگویند مطمئن نیستند ، اما مهم است که نگرانی های آنها را برطرف کنیم و الگویی را برای آنها مهم بدانیم که داشتن واکنش عاطفی نسبت به تراژدی پاسخی طبیعی و سالم است ، PsyD ، استادیار بالینی روانپزشکی کودک و نوجوان در NYU Langone Health.

اگر در یافتن کلمات مشکلی دارید ، نحوه شروع به این کار است:

• تصور نکنید که فرزند شما با خوشبختی از آنچه اتفاق می افتد آگاه نیست. براون می گوید ، بسیاری از والدین قرار گرفتن در معرض اخبار را محدود می کنند ، اما فقط به این دلیل که تلویزیون روشن ندارید ، این بدان معنا نیست که آنها نمی خواهند آنچه را که از دیگران رخ داده است ، بشنوند. اگر مطمئن نیستید که فرزند شما چقدر می داند ، بگویید ، امروز در مدرسه ای در فلوریدا اتفاق ترسناکی افتاده است. آیا در مورد آن چیزی شنیده اید؟ آیا هیچ سوالی دارید؟ براون اضافه می کند که همیشه بهتر است کودک شما اخبار را از شما بشنود ، نه در اتوبوس مدرسه یا حیاط مدرسه ، جایی که ممکن است اطلاعات بسیار نادرستی را از آنها دریافت کند.

• به کودک خود اطمینان دهید اما قول ندهید که هرگز فاجعه ای در شهر شما رخ نخواهد داد. اولین نکته این است که به کودک خود بگویید که او در امنیت است. می توانید بگویید ، این در یک ایالت (یا شهر) متفاوت اتفاق افتاده است ، و نه در مدرسه شما. براون می گوید ، آنها مرد بد را گرفتند ، بنابراین شما در معرض خطر نیستید ، و می گوید که این بسیار متفاوت از گفتن است ، نه ، این هرگز در شهر ما اتفاق نخواهد افتاد. چه شما می توان انجام این کار به همه روش هایی که شما ، معلم فرزندتان و پلیس در تلاش برای حفظ امنیت همه هستند ، اشاره می کند. اگر کودک شما هنوز احساس اضطراب و ناتوانی می کند ، با نوشتن نامه ای به نماینده کنگره خود در مورد قوانین مربوط به اسلحه ، یا جمع آوری پول برای قربانیان خشونت ، به او کمک کنید تا این احساسات را به طریقی مثبت هدایت کند.

• فرزندتان را دنبال کنید. براون می گوید ، به کودک خود کمی اطلاعات بدهید و ببینید که او چگونه در برابر آن واکنش نشان می دهد. برای برخی ، این کافی است ، اما دیگران به موارد بیشتری احتیاج دارند. به آنها اجازه دهید تا مکالمه را هدایت کنند ، و سوالاتی را بپرسند تا زمانی که احساس رضایت کنند.

• بگذارید نوجوانتان صحبت کند تا عصبانیت و ترس را بیان کند. براون می گوید نوجوانان در حال حاضر با پرسش های اخلاقی و اخلاقی عمیق تری دست و پنجه نرم می کنند ، و مهم این است که محیطی ایجاد کنیم که بتوانند در مورد احساسات خود صریح صحبت کنند - هرچند او اشاره می کند که برخی از افراد تمایل بیشتری به صحبت در مورد این مسائل با دوستان نسبت به والدینشان. هنوز هم می توانید با نوجوان خود بنشینید و بگویید ، وقتی چنین اتفاقاتی می افتد باعث می شود مفروضات اساسی خود را در مورد جهان زیر سال ببرم ، و من می دانم که برای شما چگونه است؟ حتی وقتی هیچ جوابی ندارید ، می توانید از فرصتی استفاده کنید و یک بحث باز و معنی دار داشته باشید.