با چهار زنی که تصمیم به زندگی کم حجم دارند ، از یک طراح داخلی که فهمید از نیمی از خانه اش استفاده نمی کند ، تا یک میزبان پادکست که می خواست سرانجام یک شخص کثیف را کنار بگذارد ، ملاقات کنید. آنها انگیزه ها ، استراتژی ها و چالش های خود را به اشتراک می گذارند - به علاوه جوایز سادگی تازه پیدا شده آنها. در اینجا چه اتفاقی افتاد که آنها تصمیم گرفتند با زندگی کمتری زندگی کنند.

مربوط: 5 راهکار ساده برای راحت کردن رها کردن شلوغی و شلوغی

آیتم های مرتبط

دوست داشتم خانه ام تصویری از آرامش باشد

سازمان بهداشت جهانی: کریستین پلات ، طرفدار سوادآموزی ، نویسنده کتاب آینده راهنمای Afrominimalist برای زندگی با کمتر ، و مادر یک

هنگامی که کریستین در سال 2015 شغل وکالت خود را ترک کرد تا به طور تمام وقت نویسندگی را دنبال کند ، از خانه شروع به کار کرد. او می گوید برای اولین بار آنجا نبودم تا فقط غذا بخورم و بخوابم. حضور در خانه باعث بیداری شد: من همیشه می دانستم که چیزهای زیادی دارم ، اما همه چیز را نسبتاً منظم داشتم. با این حال ، او فهمید که حتی اگر همه چیز در کمد لباس های او جا شود ، اما باز هم می توان برای نگهداری آن مقدار زیادی طاقت فرسا داشت. دیگر نمی توانستم آن را نادیده بگیرم.

هدف: کریستین با خنده می گوید ، وقتی شروع کردم ، فقط می خواستم یک مینیمالیست باشم. هدف من این بود: 'چگونه می توانم خانه خود را بسازم - و چه احساسی می توانم داشته باشم - مانند آنچه در تصاویر در وبلاگ ها مشاهده می كنم؟' از نظر او ، خانه های مینیمالیست ها بسیار پاکیزه بودند و افرادی که در آنها زندگی می کردند شادتر به نظر می رسیدند با کمتر. با این حال ، او به سرعت کشف کرد که مینیمالیسم چیزهای فراتر از زیبایی شناسی اضافی است.

روش: کریستین رویکردی آهسته و ثابت برای به حداقل رساندن داشت ، و هر بار یک دسته را تقسیم می کرد. او با کالاهای خانگی شروع کرد. او می گوید ، ما بسیاری از دست و پنجه نرم ها را روی دیوارها داشتیم. اولین نفری که رفت یک عکس بزرگ در اتاق غذاخوری بود. با خودم گفتم ، 'بگذارید ببینم اتاق بدون این چه حسی دارد' ، و البته خوب بود.

بزرگترین چالش: تجربه احساسی شسته و رفته سخت بود. او می گوید وقتی همه چیز را از کمد خود بیرون می کشید ، وقتی می بینید چه مقدار مالکیت دارید و چه مقدار از آن استفاده نکرده اید که هنوز روی آن برچسب گذاری شده است ، احساساتی شدن سخت است. شما به فکر پولی که خرج کرده اید می شوید. سعی می کنم فکر نکنم که این پول هدر رفته است.

بزرگترین پاداش: با گذشت زمان ، ایده مبهم کریستین در مورد یک مینیمالیست بودن به یک سفر زندگی با قصد تبدیل شده است ، که او در اینستاگرام (afrominimalist @) به اشتراک می گذارد. او می گوید به هیچ وجه نمی توانید فقط با کمد لباس یا خانه خود عمدی رفتار کنید. همین که دیدید خانه و کمدتان چقدر احساس خوبی دارد ، می خواهید همه مناطق زندگی شما چنین احساسی داشته باشند. او می گوید این رویکرد به زندگی به او فضای لازم برای کارهایی را داده است که می خواهد بیشتر انجام دهد. او می گوید ، من توانسته ام به عنوان نویسنده کتاب کودک ، کار خود را رشد دهم و هنوز هم از کارهای ضد نژادپرستی ام حمایت کنم. او حتی هر بعد از ظهر در چرت می زند.

'من می خواستم یک مادر بهتر باشم'

سازمان بهداشت جهانی: آلی کازازا ، میزبان نمایش هدف پادکست و مادر چهار نفره

آلی که از مراقبت از کودکان زیر 3 سال خسته شده بود ، نحوه گذراندن روزهای خود را تحلیل کرد. او فهمید که با مرتب کردن ، تمیز کردن ، و درخواست از بچه هاش که سر راهش قرار دارند ، وقت او خراب شده است. شروع کردم به گشتن در اطراف و فکر کردن ، ... این همه چیز چیست؟ او می گوید ، این فقط ایجاد کار اضافی و مکیدن وقت دور از من است - برای چه؟

هدف: آلی دوست داشت به عنوان یک مادر بیشتر درگیر شود. او می گوید ، نوزادان من در حال بزرگ شدن بودند. فهمیدم که نسبت به زندگی ام واکنش نشان می دهم و زندگی ام را حفظ می کنم نه اینکه واقعاً برای آن حضور داشته باشم. این باعث ناراحتی من شد.

روش: آلی یک شب در یک جلسه شلوغ و سرسام آور اتاق بازی کودکانش را پاکسازی کرد. روز بعد ، دخترش به آشپزخانه بازی او رفت و شروع به تظاهر کرد. به جای اینکه به اتاق بازی برود ، همه چیز را بیرون بیندازد و دو ثانیه بعد یک میان وعده بخواهد ، او به طور مستقل بازی می کرد. این انگیزه ای بود که آلی برای مقابله با بقیه خانه اش طی فقط چند هفته لازم داشت. احساس می کردم رازی را کشف کرده ام. او می گوید من روی چیزی قرار داشتم. او اتاق به اتاق کار می کرد ، او هر دو روز به مرکز اهدای محل خود می رفت. او می خندد ، می گوید آنها تا زمانی که کارم تمام شد مرا با نام کوچک می شناختند. من نمی خواستم چیزهایی را در گاراژ بگذارم. من نمی خواستم توده هایی به طور موقت در اطراف نشسته باشند. من می خواستم آن را بیرون او متوجه نشده استرس ناشی از آشفتگی اش چیست. این کار باعث می شود که به کودک نوپایم ضربه محکم و ناگهانی بزنم و شکایت کنم - فقط آن چیزی که دوست داشتم نباشم. خیلی بیشتر از خانه بود.

بزرگترین چالش: کمد مخصوص خودش. آلی دوست دارد لباس ها را جمع کند ، اما او (شاید با زحمت زیاد) کمد لباس خود را فقط به شلوار جین و تاپ های پایه هرس کرد. او فهمید که سادگی با آنچه شما هستید نسبی است. او می گوید اگر یک کمد کامل می خواهید ، می توانید یک کمد داشته باشید. او کم کم کمد لباس خود را دوباره پر کرده و لباس هایی را برای او به ارمغان می آورد.

بزرگترین پاداش: روح من سبک تر است ، همه چیز سبک تر است. آلی می گوید ، حتی ازدواج من بهتر شد زیرا من استرس زیادی را تحمل نمی کردم. او می گوید پیشرفتی که در خانه داشتم را در وبلاگ خود مرور کردم و این به من کمک کرد تا علاقه خود را پیدا کنم. این تحقق عظیم 'اوه جان ، این همان کاری است که من قرار است انجام دهم.'

'من از کثیف بودن خسته شدم'

سازمان بهداشت جهانی: دنیای باراهونا ، میزبان خانواده های ساده پادکست و مادر دو نفره

Denaye بزرگ بود کثیف. مادر من همیشه به دنبال من می گشت و می گفت: 'اتاقت را تمیز کن!' Denaye خودداری را درونی کرد ، و معتقد بود کثیف بودن بخشی از هویت او بود. اما بعد از اینکه مادر شدم ، غرق در چیزهایی بودم. او می گوید احساس کردم این میراثی نیست که می خواستم به بچه هایم انتقال دهم. هنگامی که یک مادر شیک در گروه کودک خود تصویری از کمد لباس خالی خود را در شبکه های اجتماعی منتشر کرد ، این علاقه Denaye را برانگیخت. دوست از ایده کمدهای کپسول به او گفت و او تصمیم گرفت آن را امتحان کند.

هدف: هدف Denaye صرفاً کثیف بودن کمتر بود. او می خواست از شر انبوه لباسشویی و کاغذ خلاص شود. من سالها در سیستمهای سازمانی - این روشهای کاملاً منظم و منظم برای حفظ نظم خود - به سر می بردم و این یک هفته طول می کشد. تا زمانی که کمد خود را تمیز کرد ، جواب را فهمید: من نیازی به سازماندهی نداشتم. من نیاز به حداقل رساندن

روش: کمد دنای مملو از لباسی بود که بندرت می پوشید. او برای کمک به ویرایش خود ، روی یک طرح رنگی تمرکز کرد (نکته ای که در Anuschka Rees خواند کمد سرپرستی ) هنگامی که او کمد خود را تمام کرد ، او به یاد می آورد ، من می خواستم قهوه ام را آنجا ببرم و در آنجا بمانم. او تصمیم گرفت آن لرزش ها را به بقیه خانه اش برساند. دوست داشتم خانه ام جایی باشد که بتوانم در آن احساس راحتی و آرامش کنم. برای انجام این کار احتیاط زیادی لازم بود.

بزرگترین چالش: او نمی دانست چگونه خانه تازه ویران شده خود را حفظ کند. او می گوید من می دانستم که باید به گونه دیگری شروع به خرید کنم. او به جای جستجو برای دیدن آنچه که توجه او را جلب کرده است ، با قصد خرید - به دنبال چیزهای خاص - شروع به خرید کرد. سپس او یک برنامه هزینه خانواده ایجاد کرد: او می گوید ، اگر مراقب نحوه خرج کردن پول خود باشید ، در مورد آنچه در خانه شما قرار دارد بیشتر مراقب خواهید بود.

بزرگترین پاداش: پارینگ گفت که Denaye آرامش بیشتری پیدا می کند ، اما او یاد گرفت که بی نظمی فقط به چیزهای جسمی محدود نمی شود. او وظایف خود و فرزندانش را کاهش داد وقتی ساده تر زندگی می کنید ، آرامتر و حاضرتر هستید - و بچه هایتان نیز بهتر هستند.

ما از نیمی از خانه خود استفاده نمی کردیم

سازمان بهداشت جهانی: شووندا گاردنر ، طراح داخلی ، وبلاگ نویس و مادر دو فرزند

شاوندا و همسرش با خواندن درباره جنبش خانه های کوچک ، فهمیدند که در یک خانه 2400 فوت مربعی که حتی نیمی از آنها استفاده نکرده اند ، وام بزرگی پرداخت می کنند. او می گوید ، ما به معنای واقعی کلمه یک اتاق خالی داشتیم که هنوز نتوانسته بودیم آن را مبلمان کنیم.

هدف: این زوج امیدوار بودند که خانه خود را کوچک کنند و فضاهای تکراری مانند مکان های غذاخوری رسمی و غیررسمی یا یک اتاق نشیمن رسمی و یک اتاق خانوادگی را حذف کنند. آنها همچنین با داشتن دو بچه در سن مدرسه می خواستند در محله ای قابل پیاده روی با جامعه ای سخت گیرتر زندگی کنند.

روش: وقتی خانه آنها با سرعت بیشتری از حد انتظار فروخت ، خانواده به طور موقت یک آپارتمان کوچک دو خوابه اجاره کردند ، که به آنها کمک کرد تا نیازهای خانه دائمی خود را روشن کنند. چند ماه بعد وقتی آنها به خانه ییلاقی 1200 فوت مربع خود نقل مکان کردند ، شاوندا می دانست چه چیزهایی را باید نگه دارد و چه چیزهایی را می تواند به راحتی زندگی کند. همانطور که او خانه جدید را تزئین می کند ، روندی را که در اینستاگرام مستند می کند ، برای پر کردن آن رویکردی گام برداشته است. او دوست دارد بگوید که تزئینات یک ماراتن است ، نه یک سرعت. کاملاً چیزی وارد نمی شود که دوستش نداشته باشم. لزوماً نباید هدفی داشته باشد. او می گوید این فقط می تواند به من خوشبختی بدهد یا زیبا باشد ، از سبک دکوراسیون مینیمالیستی قاطعانه خود نمی گوید. او می گوید ، وقتی نوبت به کوچک سازی و زندگی در یک خانه کوچک می رسد ، کمتر کاملاً بیشتر است.

بزرگترین چالش: کمک به فرزندانش برای درک و سازگار شدن با تغییر. من می خواستم آنها بدانند که ما می توانیم زندگی عالی داشته باشیم ، فقط متفاوت از آنچه ما به آن عادت کرده بودیم. دختر بین او به ویژه در برابر انتقال به خانه کوچکتر مقاومت کرد. شووندا می گوید ما باید مطمئن شویم که او فهمیده مادرانش از نظر مالی هیچ مشکلی ندارند و این مسئله منفی نیست.

بزرگترین پاداش او: شاوندا می گوید: جمله ای وجود دارد که می گوید خانه های کوچک خانواده های نزدیک ایجاد می کنند و این بسیار باورنکردنی است. بچه های ما درباره دنیای اطرافشان بسیار متفکر هستند. ما باید مراقب همه باشیم. ما فقط فضای لازم برای نبودن را نداریم.