بنابراین ، مثل ، اوه ، بله ، هوم ، خوب ، عصا های کلامی می توانند مانند حواس پرتی فوق العاده باشند ، می دانید؟ ممکن است هر چند وقت یکبار بی ضرر باشند ، اما این حقه های کلامی اب زیر کاه واقعاً می توانند بر نحوه درک و واکنش مردم نسبت به گفته های شما تأثیر بگذارند. این نوع کلمات پرکننده ، که به آنها اختلال در اصطلاح نیز گفته می شود ، با تأخیر به معنای واقعی کلمه در تحویل و یا با آزار و تحریک مخاطب ، از آنچه می خواهید بیان کنید ، منحرف می شوند.
مهم است که از بین بردن سوuse استفاده از کلام های کلامی استفاده کنید زیرا شنوندگان را از پیام واقعی منحرف می کند رامونا جی اسمیت ، تومسترها قهرمان جهان در سخنرانی عمومی 2018 استفاده از کلمات پرکننده نشانه عصبی بودن و عدم آمادگی است. مخاطبان به بلندگوهای متصل متصل می شوند ، و کلمات عصا ممکن است از یک سخنرانی عالی برخوردار شوند.
این خبر بد است ، اما خبر خوب دوگانه است. گفتارهای اجتماعی روزمره به طور طبیعی از بین می روند ، بنابراین هر از چند گاهی استفاده از کلمات پرکننده کاملاً مناسب است. نیازی به حذف کامل استفاده از آنها نیست. هدف شما می تواند به سادگی کاهش آن باشد. دوم ، کاهش تعداد دفعاتی که می گویید مانند ، هوم ، آه و عصاهای کلامی دیگر کاملاً امکان پذیر است - این فقط نیاز به برخی از خودبینی ، صبر و تمرین دارد. پاشنه آشیل کلامی شما هرچه باشد ، سعی کنید با استفاده از این ترفندها (عمدتا) آن را از زندگی خود حذف کنید.
1. از بزرگترین خاطیان خود آگاه شوید.
آگاهی اولین قدم برای غلبه بر استفاده بیش از حد از کلمات پرکننده است. خودتان را قضاوت نکنید یا بلافاصله سعی کنید همه چیز را حل کنید. نگران نباشید ، توجه داشته باشید که کدام یک را بیشتر می گویید و چه زمانی. اسمیت می گوید ، برای شروع روند حذف ، باید از واژه های مورد علاقه خود پر کننده آگاه شوید. شخصاً ، کلمه عملی من 'بنابراین' بود. هنگامی که از آن آگاه شدم ، به الگوی استفاده خود پی بردم. با حرکت به جلو ، در حین سخنرانی ها ذهن خودم را جلب می کردم که می خواهم بگویم & apos؛ so & apos؛ و مکث کنید تا از بیان آن جلوگیری کنید.
وادار کردن خود به مشاهده الگوهای گفتاری نه چندان فصیح دیگران ، می تواند شما را از چگونگی مکالمه های روزمره آگاه سازد ، قبل از پاسخ به س questionsالات در مهمانی های کوکتل ، یا جملات را با جمله غیر ضروری در طول آن هدایت کنید ارائه کار .
2. وقتی بدتر است مشخص کنید.
حالا ، بفهمید چه چیزی باعث آن می شود. شما ممکن است به لطف آمادگی و تمرین یک سخنرانی را میخ بزنید ، اما به محض شروع بخش خودآزمایی پرسش و پاسخ ، در الگوهای گفتاری بی ربط قرار می گیرید. به هیچ وجه نمی توانید پاسخ های خود را برای آنها آماده کنید ، بنابراین برای جبران کمبود دانش یا مکث های فکری ، اختلافاتی را بیان می کنید. به عبارت دیگر ، شما سعی می کنید سکوت را پر کنید در حالی که برای کلمات مناسب دست و پنجه نرم می کنید.
ممکن است هنگامی که فشار را برای تحت تأثیر قرار دادن احساس می کنید که حباب های پر کننده به سطح آب حباب می زند: جذابیت برای افراد بالادست کار ، صحبت با غریبه ها در اجتماعات اجتماعی ، یا حتی چت هنگام قرار ملاقات. همچنین ممکن است در لحظات کم استرس ، مانند شام با دوستان یا خانواده ، بدتر شود ، زیرا در این لحظات کاملاً آرام هستید و در کنار افرادی هستید که بی قید و شرط شما را دوست دارند. ترجمه: شما تنبل می شوید.
در حالی که شما واقعاً نمی توانید پاسخ های کنسرو شده ای را برای گفتگوهای فی البداهه زندگی آماده کنید ، اما دانستن اینکه چه شرایطی وابستگی چوب عصبی کلامی شما را تشدید می کند ، مکان خوبی برای شروع است. به عنوان مثال ، از این طریق می توانید با کمی آینده نگری به آن مهمانی کوکتل یا ملاقات زمینی بروید ، آماده باشید تا قبل از این خود را بگیرید و خیلی زود دزدکی حرکت کنید.
3. خودتان را ثبت کنید.
آن را یک قدم جلوتر بردارید و خود را روی نوار بگیرید. شنیدن چگونگی صدا دشوار است تا اینکه در واقع چطور صدا می کنید. اسمیت توصیه می کند که خود را روی رایانه یا تلفن همراه ضبط کنید و به کلمات معمولاً عصا گوش کنید. در اوقات فراغت خود به صورت گفتاری بداهه تمرین کنید. یک موضوع یا شی تصادفی را انتخاب کنید و حداقل یک دقیقه در مورد آن کاف صحبت کنید ، خود را به چالش بکشید تا از استفاده از کلمات عصا خودداری کنید.
4- از کسی بخواهید مواد پرکننده شما را بشمارد.
از شخصی که به او اعتماد دارید بخواهید در این ماجرا دخیل شود و شما را مسئول کند. پس از هر سخنرانی یا سخنرانی ، کسی بخاطر داشته باشید که چند بار از کلمات پرکننده استفاده می کنید. از این ترفند در خارج از دفتر نیز استفاده کنید. دفعه دیگر که با یکی از دوستان خود قهوه می خورید ، یا اینکه دور میز شکرگذاری نشسته اید ، از یک عزیز مورد اعتماد بخواهید که موارد موردعلاقه شما را بشناسد ، می دانید ، و چه چیزهایی.
من یک بار دوستی داشتم که از من خواست که استفاده از 'ام' را روی یک تکه کاغذ بشمارم. اسمیت می گوید ، او 25 بار آن را در یک سخنرانی سه دقیقه ای گفت. دیدن اینکه چند بار از کلمات عصا استفاده می کنید ، آگاهی شما را درمورد میزان واقعی گفتن آنها بالا می برد.
5. سرعت خود را کم کنید.
این یکی از نکاتی است که گفته شده آسان تر از کار است ، زیرا بسیاری از افراد وقتی عصبی یا هیجان زده هستند به طور طبیعی تمایل دارند سرعت خود را افزایش دهند. اما اگر بتوانید سرعت زایمان را کم کنید - چه در اتاق هیئت مدیره ، چه در حین نان تست عروسی ، و یا اینکه برای یک دوست داستان تعریف کنید - می توانید خیلی بیشتر از تکیه به عصا های کلامی جلوگیری کرده و از آن جلوگیری کنید. به راحتی.
6. به جملات کوتاه پایبند باشید.
کارشناس ارتباطات می نویسد ، تحقیقات نشان داده است که وقتی بار پردازش ذهنی خود را کاهش می دهید ، احتمال تسلط شما افزایش می یابد لیزا بی مارشال ، نویسنده گفتگوی هوشمند: راهنمای سخنران عمومی برای موفقیت در هر شرایط ، در یک تومستر مقاله مجله روی کلمات پرکننده اگر شخصی هستید که دوست دارید آنچه را که می خواهید بگویید بنویسید ، حتماً جملات مرکب را حذف کنید ، هرگز با یک جمله حرف اضافه شروع نکنید ، بیشتر جملات خود را به ترتیب موضوع / محمول قرار دهید و واژگانی را که در گفتن آن مشکل دارید حذف کنید بدون تردید. ایده اصلی این است که برای گوش بنویسیم ، نه برای چشم!
