من همیشه اعتقاد داشتم که یک Band-Aid را به سرعت و با یک حرکت تمیز از بین ببرم. در تمام زمینه های زندگی ، متوجه می شوم که درد کوتاه مدت نسبت به ناراحتی طولانی مدت ترجیح داده می شود ، حتی اگر شدت آن کمتر باشد. به همین دلیل من تصمیم گرفتم بازنشستگی من را تأمین کنید با پس انداز دانشگاهی سال شکاف ، با تأمین مالی 12 ماه خوب بدون صرف غذای خوب ، معاشرت یا تعطیلات - فقط بر روی جمع کردن یک پایگاه خوب متمرکز شده است وجه نقد برای بازنشستگی من .

بلافاصله پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه ، من در سراسر کشور به لس آنجلس نقل مکان کردم. اگرچه حقوق یک معلم سطح ابتدایی را می گرفتم ، که زیاد نبود ، اما خودم را در یک خانه ییلاقی کنار ساحل مستقر کردم. من استدلال کردم که اگر ساحلی به عنوان حیاط خانه خود نداشته باشم ، دیگر جایی برای انتقال به مکانی با 300 روز آفتاب وجود ندارد. من اتومبیلی خریدم (چون چطور دیگر می توانم رفت و آمد کنم؟) و اغلب بیرون می رفتم (به عنوان یک پیوند جدید ، نیاز به معاشرت و دوستی پیدا کردم ، منطقی گفتم). با این سبک زندگی ، روزهایم پر بود اما حساب بانکی ام خالی بود.

'آیا شما حتی یک حساب پس انداز ؟ یکی از همکاران مسن ترم روزی که درباره پول گپ می زدیم از من س askedال کرد. او از قبل جواب را می دانست ، اما می خواست نکته ای را بیان کند.

در حالی که شما جوان هستید ، باید واقعاً تا آنجا که می توانید برای بازنشستگی کنار بگذارید. بزرگتر دیگری در این باره گفت: 'خیلی سخت تر است که بعداً شروع کنی.'

در آن زمان ضریب هوشی من نزدیک به صفر بود ، اما می دانستم که احتمالاً آنها درست می گویند. اگرچه نمی خواستم به داخل کشور حرکت کنم ، ماشینم را بفروشم یا مثل یک زاهد زندگی کنم ، اما می دانستم که نمی خواهم در طول سالهای طلایی خود کار کنم تا بتوانم از نظر اقتصادی زنده بمانم.

من همچنین می دانستم همسالانی که سنشان از من خیلی بالاتر نبود پس انداز و حتی دارایی داشتند. اگر آنها می توانستند این کار را انجام دهند ، چرا نمی توانم؟

البته برخی از دوستان هم سن و سال من از نظر اقتصادی خوش شانس بودند. آنها برای تکمیل پس انداز و درآمد ناچیز خود صندوق های امانی یا ارث داشتند. اما دیگران قبلاً با سخت کوشی و فداکاری خودشان را در مسیر بازنشستگی بسیار راحت قرار داده بودند. آنها ناهارشان را در کیسه قهوه ای قرار دادند ، فقط در ساعت خوش نوشیدنی می خریدند و - شاید از همه مهمتر - دوباره با والدینشان زندگی می کردند.

در لس آنجلس ، متوسط ​​قیمت یک آپارتمان یک خوابه است 1960 دلار . این بدان معناست که بازگشت به مادر و پدر می تواند تقریباً 25 هزار دلار پس انداز در سال باشد. گرچه به اتاق خواب کودکی بازگشتم و تخت دوقلوی کوچک آن به نظر جالب ترین زمان نمی رسید ، اما به نظر هوشمندانه می آمد - حداقل به عنوان معیار موقتی. من به دوستانی که این گزینه را داشتند غبطه خوردم.

نمی توانم به خانه برگردم. اما من هنوز در یافتن راهی برای بدست آوردن پس انداز قابل مقایسه در مدت زمان یک سال در بن بست بودم. راه حل من؟ یک شغل جدید. نمی توان ده ها هزار دلار بیشتر از کنسرت من در آن زمان پرداخت کرد - اما با این وجود در کل پس انداز زیادی برای من خواهد داشت. دلیل این امر این است که یک موقعیت آموزش تمام هزینه های پرداخت شده و مالیات کم در خارج از کشور است.

با تشکر از 12 ماه پس انداز فوق العاده ، هر ماه پس از آن توانستم کمک کمتری انجام دهم - و همچنان در 60 سالگی در ازای مبلغ یک میلیون دلار بازپرداخت بازنشستگی در مسیر باشم.

وقتی داشتم دبیرستان را ترک می کردم ، فاصله گرفتن یک سال قبل از دانشگاه به اندازه امروز رایج نبوده است اما اکنون ، پس از دانشگاه ، احساس کردم که یک فرصت شانس دوم پیدا می کنم. و این 12 ماه در خارج از کشور - به عنوان یک بزرگسال - فقط ذهنم را به قسمت جدیدی از جهان و شیوه زندگی باز نمی کنم. آنها همچنین به من یک شروع پس انداز قوی می دهند.

شغل جدید من ، در یک مدرسه بین المللی در اندونزی ، مطابق با استانداردهای محلی و بسیار متوسط ​​توسط استانداردهای آمریکایی بسیار خوب پرداخت شد. اما بدهکار نبودم مالیات فدرال و هزینه مسکن و حمل و نقل من پرداخت شد. تنها هزینه های من غذا و سرگرمی بود که هر دو تقریباً یک دهم قیمتی بود که در لس آنجلس عادت داشتم.

شکاف پس انداز سال من هر چیزی بود که امیدوار بودم و بیشتر. خطوط هوایی بودجه ای و تختخواب های مسافرتی در خوابگاه ها به من اجازه می داد حتی در جنوب شرقی آسیا سفر کنم و هنوز هم به صورت گسترده پس انداز کنم. همانطور که فیش حقوقی من وارد شد ، من آنها را در صندوق های سرمایه گذاری سرمایه گذاری کرد . دوستان باهوش مالی گزینه های پیشتاز را به دلیل هزینه های کمشان توصیه کرده بودند. دیگران من را در مورد ورود به بورس اوراق بهادار هشدار دادند ، حکایات ترسناک بحران مالی 2008 را آشکار می کنند. اما من می دانستم که باید روی چیزی سرمایه گذاری کنم ، بنابراین تورم ارزش پول نقد من را که سریع جمع می شود ، از بین نبرد.

زیبایی سرمایه گذاری و به خصوص در 20 سالگی شماست بهره مرکب . این اصل به سرمایه گذاری های ثابت ، حتی مبالغ ناچیز ، ترجمه می شود که در طی مدت زمان طولانی به مقدار زیادی شگفت آور تبدیل می شوند. 'علاقه مرکب هشتمین شگفتی جهان است' گفته می شود که آلبرت انیشتین گفته است . 'کسی که آن را درک کند ، آن را به دست می آورد. کسی که نمی کند ، آن را می پردازد. '

با توجه به اینکه من نمی خواستم یک تجربه پس انداز به سبک پوسته پوسته شدن به آرامی احساس کنم که درد فدا کردن شام و املاک و مستغلات را در طول دهه های کار احساس می کنم ، سال فاصله پس انداز برای من منطقی بود. با شروع سفر پس انداز بازنشستگی خود با پنج رقم سرمایه گذاری ، به لطف 12 ماه پس انداز فوق العاده ، هر ماه پس از آن توانستم کمک کمتری انجام دهم - و هنوز هم در ازای یک میلیون دلار به علاوه مبلغ کل بازنشستگی در مسیر خود باشم دهه 60 من

اگر 20 چیزی با هیچ چیز شروع نشود ، و سپس ماهانه 600 دلار سرمایه گذاری کنید و یک دلار دریافت کنید 7 درصد بازده سالانه 40 سال ، آنها باید در سن بازنشستگی حدود 1.4 میلیون دلار داشته باشند. این یک برنامه عالی است اگر شما می توانید از نظر اقتصادی (و از نظر ذهنی) از شش بنیامین و آنچه آنها می توانند بخرند ، صرفه جویی کنید. متناوباً ، اگر Band-Aid را پاره کنید و یک سال (یا دو سال) زندگی صرفه جویی در خارج از کشور را فدا کنید - یا با بودجه ای در خانه با پدر و مادر خود - ممکن است بتوانید با سرمایه گذاری اولیه 45000 دلار این کار را شروع کنید. در این صورت فقط باید هر ماه نیمی از مبلغ (300 دلار) را برای مدت زمان مشابه برای رسیدن به همان مکان 1.4 میلیون دلاری کمک کنید.

هر چند 1.4 میلیون دلار فقط یک نمونه است. بسته به حقوق فعلی ، سبک زندگی بازنشستگی مورد نظر و درآمد اضافی مورد انتظار ، مانند سرمایه گذاری در املاک و مستغلات یا امنیت اجتماعی ، ممکن است هدفی که باید برای آن بزنید بیشتر یا کمتر باشد. دانستن اینکه شما به چه میزان نیاز خواهید داشت برای تعیین اینکه 'فاصله سال' شما چه مدت باید باشد و اینکه هر ماه پس از آن به چه میزان کمک کنید ، بسیار مهم است. اگر شما آرزو دارید که جوان بازنشسته شوید ، رویکرد حرکات FIRE ریاضت اقتصادی گسترده برای استقلال مالی سریعتر ممکن است برای شما مناسب باشد.

مدتی از سال پس انداز من می گذرد و من هم اکنون می توانم ثمره کار خود را ببینم. بازار طی یک دهه گذشته حدود 14 درصد افزایش یافت ، و سرمایه گذاری های من بالا رفته است. اما این یک بازی طولانی است. هنوز بخشی از حقوق من وجود دارد که هرگز نمی بینم. این مستقیم به بازنشستگی من می رود. خوشبختانه ، با این وجود ، به لطف شروع پس انداز سال فاصله من ، مبلغی است که به اندازه کافی ناچیز است ، من حتی آن را از دست نمی دهم.